Μαρία Αφεντουλίδη

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, σε ένα σπίτι γεμάτο μουσικά όργανα, που κανένας δεν ήξερε να παίζει. Σε ηλικία 7 ετών πήρε το καλύτερο δώρο Χριστουγέννων από τους γονείς της, ένα μίνι αρμόνιο, κι αμέσως έμαθε μόνη της να παίζει όλα τα τραγούδια που άκουγε στο ραδιόφωνο. Ένα χρόνο και πολλά τραγούδια αργότερα, οι γονείς της κατάλαβαν ότι «το παιδί έχει αυτί» κι έτσι ξεκίνησε μαθήματα αρμονίου και στη συνέχεια μοντέρνου και κλασικού πιάνου με δασκάλα τη Νάνσυ Σιακωτού. Η θέση των πλήκτρων στη σχολική μπάντα παρέμεινε για πολλά χρόνια δική της, από το Δημοτικό μέχρι την αποφοίτηση.

Παράλληλα με τις σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών και τη συνεχή ενεργή συμμετοχή της σε διάφορα μουσικά σχήματα, παρακολούθησε μαθήματα τζαζ πιάνου και αυτοσχεδιασμού με τον Μάνο Αθανασιάδη, καθώς και τζαζ αρμονίας. Μετά από ένα έτος αποχής από τα ελληνικά μουσικά δρώμενα και ένα μεταπτυχιακό στην Ολλανδία, της ήρθε κυριολεκτικά από το πουθενά η ιδέα να ασχοληθεί με ένα πνευστό. Από το 2010 παρακολουθεί μαθήματα σαξοφώνου με τον Κωστή Βαζούρα και ανώτερα θεωρητικά με την Κατερίνα Μαμίδη, ενώ παράλληλα ασκεί τη δικηγορία στον Πειραιά. Έχει συμμετάσχει σε ποικίλα μουσικά σχήματα στην Αθήνα και είναι μέλος της Φιλαρμονικής του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, ενώ ασχολείται ενεργά με το arrangement και την ενορχήστρωση κομματιών για κουαρτέτο σαξοφώνων και ορχήστρα.

Κάποια στιγμή, το 2012, οι Past Perfect Genes αναζητούσαν λύση στο θέμα του ξενιτεμένου τους σαξοφωνίστα. Ο τότε πιανίστας τους, Σπύρος Βλασσόπουλος, της πρότεινε να συμπράξει μουσικά με τη μπάντα, για να συμπληρωθεί το κενό που δημιουργεί η ...στροβοσκοπική παρουσία του Βασίλη και... νά 'μαστε! Μετά την αποχώρηση του Σπύρου, η Μαρία παρέμεινε καλύπτοντας ταυτόχρονα τα πλήκτρα και το σαξόφωνο (πώς το κατάφερνε αυτό, άραγε;;;), μέχρι τον Μάιο του 2014, οπότε οι επαγγελματικές και μουσικές υποχρεώσεις της αλλού δεν της επέτρεπαν να συνεχίσει. Θα μας λείψει!

Αρχή