Αρχική σελίδα
Η ιστορία

Ποιοι παίζουν;
Τι παίζουν;
Που παίζουν;

Φωτογραφίες
Βίντεο
Ήχοι
Στίχοι

Σχόλια φίλων
Επικοινωνία

Ταυτότητα

Οι πρώτες μέρες

Το πρόσφατο παρελθόν

Το 1992, ο Θάνος και ο Χάρης αποφάσισαν να ξαναστήσουν μια μπάντα. Συνάντησαν τον ντράμερ Ηρακλή Ιωάννου, με τον οποίο άρχισαν να παίζουν τακτικά, σε ερασιτεχνικό επίπεδο, στο σπίτι του Θάνου. Το σχήμα δεν είχε μεγάλες αξιώσεις και πρακτικά δεν προχώρησε ποτέ, αλλά... η μουσική ήταν εκεί! Το 1996, εμφανίζεται ο Βαγγέλης Ηλιάδης, καθηγητής βιολογίας στη μέση εκπαίδευση και επίσης ντράμερ. Θάνος, Χάρης και Βαγγέλης δημιούργησαν ένα τρίο που πήρε για πρώτη φορά το όνομα Past Perfect Genes: η ιδέα ήρθε από το γεγονός ότι και οι τρεις τους κουβαλούσαν "παλιά", αλλά "τέλεια" μουσικά "γονίδια" μέσα τους, δηλαδή, την αγάπη για την κλασική ροκ μουσική των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Το συγκρότημα έπαιξε σε μία συναυλία σε παραλιακό κέντρο της Βούλας ένα καλοκαίρι, με την προσθήκη ενός πιανίστα και ενός κιθαρίστα για την περίσταση. Λίγο αργότερα διαλύθηκε, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, εργασιακών και οικογενειακών. Ο Θάνος και ο Χάρης εξακολούθησαν να παίζουν περιστασιακά για διασκέδαση, αφού από τη μουσική είχε ξεκινήσει η μακρόχρονη φιλία τους.

Το 2003, ο Θάνος πρακτικά ξαναγέννησε το συγκρότημα από τις στάχτες του, φέρνοντας κοντά τον Χάρη με τον Πάνο (ο οποίος είναι φιλόλογος, και ήταν τότε συνάδελφός του καθηγητής στο σχολείο), με στόχο να παίξουν μαζί, ως «το συγκρότημα των καθηγητών» στο ετήσιο γιορτινό πανηγύρι που διοργανώνουν οι μαθητές του Κολλεγίου Αθηνών - Κολλεγίου Ψυχικού. Σε εκείνη την πρώτη συναυλία ένας μαθητής έπαιξε ντραμς. Ο Πάνος ήταν αρχικά ντράμερ, αργότερα όμως έγινε κιθαρίστας παίζοντας σε ημι-επαγγελματικό επίπεδο και ηχογραφώντας με διάφορα συγκροτήματα. Λίγο αργότερα, προστέθηκε στο συγκρότημα ο Φώτης Βαλλίνας, επίσης καθηγητής φυσικής στο ίδιο σχολείο, και ντράμερ. Τα επόμενα χρόνια (2004-2008), το συγκρότημα πρόβαρε περιστασιακά, προκειμένου να εμφανιστεί στο μουσικό χώρο “Blue Note” του πανηγυριού, με το όνομα Past Perfect Genes. Έχει ενδιαφέρον ότι οι μαθητές του σχολείου είναι φαν του συγκροτήματος «των καθηγητών» και του δίνουν πάντοτε ένα καλό μισάωρο στο πρόγραμμα του Σαββατόβραδου. Στο πανηγύρι του 2007, το συγκρότημα συμπληρώθηκε στη σκηνή από έναν καθηγητή μουσικής του σχολείου στα πλήκτρα και από μια μαθήτρια, τη Νεφέλη Λιούτα, που έπαιξε βιολί στο “Perfect Day” του Lou Reed.

Από τη σεζόν 2008-09 τα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να βρίσκονται πιο τακτικά για πρόβα και έθεσαν στόχο να παίξουν ζωντανά σε μουσικές σκηνές και μπαρ της Αθήνας. Στις αρχές του 2009, το συγκρότημα έκανε την πρώτη του σύντομη δημόσια εμφάνιση στο Lazy Club στα Βριλήσσια (5-1-09) και έδωσε μια πρώτη συναυλία στο Kλάξον στον Πειραιά (30-1-09). Η ανάγκη για την προσθήκη μόνιμου πιανίστα έγινε γρήγορα προφανής. Ο Χάρης σκέφτηκε να μιλήσει στον συμμαθητή τους Σπύρο Βλασσόπουλο, φυσικά, ο οποίος πήδηξε στον αέρα από τη χαρά του και συμφώνησε αμέσως. Με μόλις δύο πρόβες στο ενεργητικό τους, οι PPG εμφανίστηκαν με την επαυξημένη σύνθεσή τους στο θρυλικό Μπαράκι του Βασίλη στα Εξάρχεια (1-4-09), με συμμετοχή της Νεφέλης Λιούτα στο βιολί για το “Perfect Day” (και σε ολιγόλεπτο δικό της πρόγραμμα με ακουστική κιθάρα στο διάλειμμα). Ακολούθησαν άλλες ζωντανές εμφανίσεις, στη σκηνή του “Blue Note” (4-4-09), στο μουσικό μπαρ Αισώπου Μύθος στου Ψυρρή (2-5-09) και ξανά στο Μπαράκι του Βασίλη (15-5-09).

Γρήγορα, το συγκρότημα συνειδητοποίησε ότι η προσθήκη ενός ακόμη οργάνου θα μπορούσε να διευρύνει σημαντικά τις δυνατότητες της μπάντας. Ο Σπύρος σκέφτηκε να καλέσει τον Βασίλη Μωραϊτίνη για μια δοκιμή με το σαξόφωνο. Το γλυκό έδεσε γρήγορα και ο Βασίλης εντάχθηκε επαξίως στη μόνιμη σύνθεση των PPG. Με το νέο εξαμελές σχήμα, οι PPG άρχισαν να δουλεύουν ένα πιο funky ρεπερτόριο, με το σαξόφωνο να ενσωματώνεται προοδευτικά και στις δικές τους συνθέσεις.

Στη σεζόν 2009-2010, οι PPG εμφανίστηκαν ζωντανά στο Μπαράκι του Βασίλη (6-11-09, 18-12-09, 19-2-10, 16-4-10), στο μουσικό μπαρ Αισώπου Μύθος (29-12-09, 30-4-10), στο Lazy Club (28-2-10) και έκλεισαν με μια εμφάνιση στο θρυλικό Κύτταρο, με αφορμή την ευρωπαϊκή ημέρα της μουσικής (21-6-10), σε συνεργασία με δύο μπάντες schoolwave (Quaich και Another Little Girl Under The Sea). Για τη συναυλία αυτή προστέθηκαν δοκιμαστικά και τρεις γυναικείες φωνές ("PPG Girls") στα back-up vocals, με μεγάλη επιτυχία!

Η σεζόν 2010-2011 ξεκίνησε με άλλη μια συναυλία στο Κύτταρο (18-9-10) με το εννεαμελές σχήμα που περιέλαβε τις PPG Girls και την παρθενική δημόσια εμφάνιση των νεοσύστατων (αλλά πολλά υποσχόμενων) Bombing The Avenue στο πρώτο μέρος. Ακολούθησαν άλλες επτά εμφανίσεις μέσα στη χρονιά σε γνωστά "στέκια", όπως το Μπαράκι του Βασίλη (που πέρασε δυστυχώς στην ιστορία με το τέλος της σεζόν), το Rodeo Live Club, το Woltz στην Πετρούπολη, το Mike's Irish Bar στους Αμπελοκήπους κ.λπ.
Tο 2011 προστίθεται άλλη μία γυναικεία φωνή (η Μαίρη Πέτροβιτς, για μερικά solo κομμάτια και back-up vocals) σε νέες διασκευές. Αυτό επέτρεψε να παιχτούν διασκευές κομματιών της Patti Smith, της Amy Winehouse κ.λπ..

Το 2012 φέρνει αλλαγές: η Μαίρη αποκτά πιο σταθερή παρουσία και εμφανίζεται πλέον μόνιμα σε όλες τις συναυλίες. Οι PPG Girls αραιώνουν τις εμφανίσεις τους. Η "κρίση" (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) υποχρεώνει τον Βασίλη να μετακομίσει για επαγγελματικούς λόγους λίγο μακρυά (στην ...Αγγλία), με συνέπεια να ανασταλούν οι πρόβες με πνευστά και επομένως διάφορα άλλα σχέδια. Ο Βασίλης, ηρωϊκά, συμμετέχει στις εμφανίσεις όποτε βρίσκεται στην Ελλάδα, ανάμεσα σε δύο πτήσεις. Τον Δεκέμβριο του 2012, ο Σπύρος προτείνει ως εναλλακτική ενδιάμεση λύση τη Μαρία Αφεντουλίδη (άλτο σαξόφωνο): για να μην χαλάσουμε την παράδοση, που θέλει όποιον έρχεται στο συγκρότημα να ξεκινάει με μια live εμφάνιση λίγες μέρες μετά, η Μαρία εμφανίζεται επάξια στην έκτακτη συναυλία στο Χαλάνδρι με μόλις 2 πρόβες στο ενεργητικό της! Μάλιστα, προτείνει να καλέσει δοκιμαστικά τον φίλο της Παναγιώτη Πετρόχειλο στην τρομπέτα και... το συγκρότημα αποκτά ξαφνικά τη δυνατότητα για πλήρες brass section, με δύο σαξόφωνα (τενόρο του Βασίλη, άλτο της Μαρίας) και τρομπέτα! Με οκταμελή σύνθεση, και με τον Βασίλη να συμμετέχει σχεδόν κάθε φορά που μια συναυλία τυχαίνει όταν βρίσκεται στην Ελλάδα, οι PPG περνούν σε μια πρωτόγνωρη φάση "μεγάλης μπάντας", επιτρέποντας εμφανίσεις σε πιο μεγάλους συναυλιακούς χώρους, όπως η μουσκή σκηνή ΑΝΤart στη Γλυφάδα.

Το 2013 είναι μια ακόμη χρονιά μεγάλων αλλαγών. Ο Φώτης δηλώνει ότι προτίθεται να σταματήσει στο τέλος της σεζόν και ο Σπύρος προτείνει για αντικαταστάτη του τον Νίκο Χατζηχρήστο, ο οποίος δοκιμάζει κάποιες πρόβες με το συγκρότημα τον Μάιο, αλλά τελικά δεν συνεχίζει.
Στις 8 Ιουνίου 2013, η μπάντα εμφανίζεται σε μια "ιστορική" εκδήλωση στην ανακαινισμένη σκηνή δ3 (στην οδό Διδότου 3), με αφορμή το reunion των 35 χρόνων από την αποφοίτηση των συμμαθητών της Λεοντείου. Θάνος, Σπύρος και Χάρης παίζουν για πρώτη φορά ...από το 1978 για τους παιδικούς τους συντρόφους. Παρών για πρώτη φορά και ο τότε ντράμερ τους, ο Γιώργος Βλαβιανός, ο οποίος ...φυσικά καλείται επί σκηνής για να παίξει το Hotel California!
Βεβαίως, υπάρχει βίντεο από αυτό το reunion... Aυτή όμως έμελλε να είναι και η τελευταία εμφάνιση του Σπύρου με τους PPG. Λίγες μέρες αργότερα, ο Σπύρος ανακοινώνει την αποχώρησή του, όπως και η Μαίρη.
Η ήδη προγραμματισμένη για τον αποχαιρετισμό του Φώτη εμφάνιση της μπάντας στο δ3 την Παρασκευή 14 Ιουνίου, γίνεται με τη Μαρία να καλύπτει το κενό στο πιάνο και με το ρεπερτόριο ειδικά διαμορφωμένο σε μια πιο ροκ κατεύθυνση, αλλά με τα πνευστά παρόντα. Ένας ήχος που θυμίζει τις αρχές των PPG, ενθουσιάζει όπως πάντα το κοινό και υποδεικνύει μια όμορφη κατεύθυνση για το μέλλον!

Τη μόνιμη θέση στα τύμπανα καλύπτει τελικά ένας φίλος του Παναγιώτη, ο Θεοδόσης Οικονόμου, τον Ιούλιο του 2013. Ο Θεοδόσης παρέμεινε ως ντράμερ της μπάντας μέχρι τον Ιανουάριο του 2014, οπότε προσωπικοί λόγοι τον ανάγκασαν να φύγει από την Αθήνα και να αποχωρήσει έτσι από την ενεργό δράση στους PPG. Η παρουσία του όμως σηματοδότησε μια ενδιαφέρουσα αλλαγή στο ύφος του ρεπερτορίου: βγήκαν κομμάτια των Led Zeppelin, Frank Zappa, ZZ Top, Jimi Hendrix... που έδωσαν μια πιο αυθεντική ροκ πινελιά στα ηχοχρώματα της μπάντας. Η αντικατάσταση του Θεοδόση φάνηκε για μια στιγμή δύσκολη υπόθεση - είναι καλός!

Όμως, η τύχη αυτή τη φορά χαμογέλασε, και μάλιστα γρήγορα: μόλις την επόμενη μέρα μετά την αναγκαστική αποχώρηση του Θεοδόση, ο Χάρης συζητούσε με μια φίλη του (και παλαιόθεν fan της μπάντας). Όταν της ανέφερε ότι αναζητείται επειγόντως ντράμερ, εκείνη απλά ρώτησε "Και γιατί δεν λέτε στον αδερφό μου, που σας έχει δει κιόλας, και του αρέσετε πολύ;" Χρειάστηκε μία μόνο πρόβα για να "δέσει" ο Δημήτρης Φωτόπουλος.

Παράλληλα με τις προκλήσεις με το θέμα του ντράμερ (ποτέ δεν έρχονται μία-μία...), επαγγελματικοί λόγοι αναγκάζουν και τη Μαρία Αφεντουλίδη να αποχωρήσει από το σχήμα τον Μάιο του 2014. Η ταυτόχρονη αντικατάσταση πιανίστα και σαξοφωνίστα φαντάζει αδύνατη και φαίνεται για μια στιγμή ότι η μπάντα κινδυνεύει. Ο Πάνος έρχεται να δώσει τη λύση αυτή τη φορά, καλώντας τον Κώστα Κούση να αναλάβει τη θέση της Μαρίας στα πλήκτρα. Παράλληλα, ο Χάρης, με υπόδειξη του φίλου Σπύρου Κολαΐτη των Calu Cacu καλεί στη μπάντα τον Μάνο Πρινιωτάκη. Έδεσε και πάλι το γλυκό!

Από την αρχή της σεζόν του 2014-15, ο Κώστας "μπαίνει" όλο και περισσότερο στην ενορχήστρωση των κομματιών, τόσο στις διασκευές όσο και στις πρωτότυπες συνθέσεις. Υπάρχουν πλέον "πλήκτρα", όχι απλώς πιάνο ή αρμόνιο, με ό,τι ωραίο αυτό συνεπάγεται! Όμως, η τύχη έχει άλλα στο τσεπάκι της: στα τέλη της χρονιάς, ο Δημήτρης βρίσκεται σε αδυναμία να συνεχίσει λόγω μιας επίμονης τενοντίτιδας. Δημιουργείται και πάλι "κακό" κενό στα τύμπανα, που ο Μιχάλης Γεωργίου αναλαμβάνει να συμπληρώσει. Η μπάντα ξαναγεννιέται, με φρενήρεις πρόβες μέχρι τα Χριστούγεννα, με επιστέγασμα μία και μοναδική εμφάνιση στο Μπαράκι της Διδότου τον Ιανουάριο του 2015, αναμένοντας την επικείμενη επιστροφή του Δημήτρη, που όμως τελικά δεν φαίνεται, σ' αυτή τη φάση, να μπορεί να συνεχίσει.

Τον Μάϊο του 2015 αναλαμβάνει τα τύμπανα ο Γιάννης Βερούχης, ντράμερ των "Χάρτινων Φτερών", σε μια προσπάθεια να αναπληρωθεί μόνιμα το κενό του Δημήτρη, αφού εν τω μεταξύ ο Μάνος έχει πια "σταθεί στα πόδια του" και τα μέρη του σαξοφώνου γίνονται ολοένα και σαφέστερα. Αρχίζουν να δουλεύονται πιο σύνθετα και πιο σπάνια κομμάτια: Dirty Love (Zappa), Aqualung (Jethro Tull, ένα από τα ελάχιστα κομμάτια χωρίς το "σήμα κατατεθέν" της θρυλικής μπάντας, το φλάουτο!), Money (Pink Floyd)... Στη ζωή μας μπαίνει ο μετρονόμος, ενώ η ποιότητα και οι δυναμικές του ήχου βελτιώνονται διαρκώς και σταθερά. Τον Ιούνιο του 2015 το συγκρότημα μπαίνει για πρώτη φορά στο στούντιο για να ηχογραφήσει με αποδεκτή ποιότητα ένα demo CD με 5 κομμάτια, που έμελλε να είναι και το μοναδικό αποτύπωμα της συγκεκριμένης σύνθεσης της μπάντας (τα κομμάτια αυτά βρίσκονται στην ενότητα "Ήχοι"), αφού η μπάντα δεν εμφανίστηκε ποτέ live με τον Γιάννη Βερούχη στα τύμπανα: μία παρ' ολίγον εμφάνιση τον Ιούνιο ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή λόγω... τραυματισμού του Κώστα! Η οριστική αντικατάσταση του Γιάννη Βερούχη αποφασίζεται τον Σεπτέμβριο: ο Παύλος Βογιατζιάν, παλιός φίλος, μουσικός, συμμαθητής του Θάνου και του Χάρη, και μόνιμος θαμώνας της μπάντας, προτείνει τον Γιάννη Μάργαρη, ο οποίος κάθεται στην "ηλεκτρική" (όπως έχει αποδειχθεί) καρέκλα του ντράμερ. Η μπάντα προβάρει ενεργά για να εμφανιστεί και πάλι στις μουσικές σκηνές της Αθήνας που την περιμένουν! Ακολουθεί εμφάνιση με αυτή τη σύνθεση τον Μάρτιο του 2016 στο Μπαράκι της Διδότου, αλλά τα σχέδια για επόμενες εμφανίσεις ναυαγούν. Η τύχη παίζει ξανά τα δικά της παιχνίδια... Κάτι δεν δένει στο γλυκό και ο Γιάννης τελικά αποχωρεί το φθινόπωρο του 2016.

Παρά τις πολλαπλές ζυμώσεις και τις απανωτές προκλήσεις στο θέμα του ντράμερ, ο βασικός πυρήνας παραμένει σταθερός (Θάνος, Χάρης, Πάνος και Κώστας)! Λίγο πριν την αποχώρησή του, ο Γιάννης συστήνει στη μπάντα τη Χαρά και προετοιμάζεται μια συνεργασία στα φωνητικά. Ταυτόχρονα, ο Μάνος αποσύρεται για προσωπικούς λόγους και η μπάντα μένει (προσωρινά, ελπίζουμε) χωρίς brass section. Με πρόταση του Πάνου, αποφασίζεται μια δραστική, επιβεβλημένη τομή, αφού η αλλαγή του ντράμερ κάθε λίγους μήνες εδώ και πολύν καιρό έχει αρχίσει να κουράζει: ο Πάνος αφήνει τη θέση του κιθαρίστα και κάθεται στα τύμπανα (έτσι είναι οι "multi-instrumentalists"...), ώστε να μην υπάρξει περίοδος προσαρμογής, οπότε αναζητείται ενεργώς και επειγόντως ...lead κιθαρίστας. Με γεια μας, ιδού ο Γιάννης Νεγρεπόντης!

Με τη μορφή αυτή, με νέο, αλλαγμένο ήχο, λόγω του διαφορετικού κιθαριστικού ύφους του Γιάννη, με ιδιαίτερα αυξημένες δυνατότητες στα φωνητικά (Χάρης, Γιάννης, Πάνος και Χαρά) και όρεξη για νέο ρεπερτόριο, η διάθεση είναι και πάλι όμορφη, το μέλλον προβλέπεται και πάλι λαμπρό! Η μπάντα προβάρει και εμφανίζεται με αξιώσεις, με κορυφαία εμφάνιση τον Ιανουάριο του 2018 στο Μπαράκι της Διδότου.

Και πάλι όμως, η τύχη παίζει τερτίπια: ο Πάνος αποχωρεί ξαφνικά, έπειτα από 15 χρόνια σταθερής παρουσίας! Χάρης και Θάνος, με τη σύμφωνη γνώμη του Κώστα, κρίνουν ότι αυτή η μορφή της μπάντας έχει κλείσει τον κύκλο της και αποφασίζουν να τα αλλάξουν όλα...

Το συγκρότημα σήμερα